Nie odrzucaj mnie od oblicza swego i nie odbieraj mi swego Ducha Świętego! Ps 51,13. Celnik stanął z daleka i nie śmiał nawet oczu podnieść ku niebu, lecz bił się w pierś swoją, mówiąc: Boże, bądź miłościw mnie grzesznemu. Łk 18,13 Bądź miłościw mnie grzesznemu, Dla Ciebie odpuszczam bliźniemu! Suplikacje (modlitwa) Święty Boże, Święty mocny, Święty a Nieśmiertelny Zmiłuj się nad nami… Od powietrza, głodu, ognia i wojny Wybaw nas Panie! Od nagłej i niespodzianej śmierci Zachowaj nas Panie! My grzeszni Ciebie Boga prosimy Wysłuchaj nas Panie! Rodzicom moim, krewnym, dobrodziejom i przyjaciołom racz błogosławić w zdrowiu, szczęściu i długim życiu. A dusze wiernych zmarłych niech odpoczywają w pokoju. Wieczny odpoczynek racz im dać, Panie, a światłość wiekuista niechaj im świeci. Boże, bądź miłościw mnie grzesznemu. Jak odmawiać pacierz? Boże, bądź miłościw mnie grzesznemu, szczególnie za moje grzechy przeciwko Niepokalanemu Sercu Maryi. MODLITWA PO PRZYJĘCIU KOMUNII ŚWIĘTEJ I WZBUDZENIU INTENCJI WYNAGRADZAJĄCEJ: Najchwalebniejsza Dziewico, Matko Boga i Matko moja! Penitent może w tym momencie wypowiedzieć słowa: Boże, bądź miłościw mnie grzesznemu! Gdy spowiednik wypowiada formułę rozgrzeszenia, penitent słucha jej w skupieniu, nie wypowiadając żadnych słów, a na końcu (gdy kapłan kreśli nad nim znak krzyża) dopowiada: Amen. Gdy kapłan mówi: Wychwalajmy Pana, bo jest dobry, odpowiada Boże, bądź miłościw mnie grzesznemu - lub - Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste - zmiłuj się nade mną. MODLITWA PAPIEŻA KLEMENSA XI ( 1700- 17210) . R-1972_1 BOŻE BĄDŹ MIŁOŚCIW MNIE GRZESZNEMU “A celnik stojąc z daleka nie chciał podnieść i oczu swych w niebo, ale się bił w piersi swoje mówiąc: Boże, bądź miłościw mnie grzesznemu" - Łuk. 18:13. Chociaż Faryzeusz, o którym mowa jest w naszej lekcji, przedstawia krańcową zarozumiałość, samolubstwo i obłudę, to jednak należy pamiętać, że wiele jest skłonności w tym kierunku, a ktokolwiek ulega tym skłonnościom, rozwija w sobie usposobienie, które z czasem może przynieść takie same owoce, o ile nie zmieni swego postępowania. Duch cichości i pokory, który jest duchem wszystkich prawdziwych dziatek Bożych, jest wyraźnym przeciwieństwem do ducha wyniosłości, pychy i samousprawiedliwienia. Tylko duch pokory może być wysłuchany przez Boga i otrzymać odpowiedź pokoju, jak to zostało zilustrowane w wypadku celnika, w tak wyraźnym przeciwieństwie do Faryzeusza. To przywodzi nam na pamięć liczne słowa mądrości i przestrogi, aby mieć się na baczności przed zakradaniem się ducha pychy i próżnej chwały: “Przetoż trzeźwymi bądźcie i czułymi ku modlitwom", “Trzeźwymi bądźcie, czujcie" przed zasadzkami waszego przeciwnika diabła; “Albowiem powiadam... każdemu co jest między wami, aby więcej o sobie nie rozumiał, niżeli potrzeba rozumieć; ale żeby o sobie rozumiał skromnie"; “żeśmy w prostocie i w szczerości... na świecie obcowali" (1 Piotra 4:8; Rzym. 12:3; 2 Kor. 1:12). Tylko odurzenie się duchem tego świata pobudza do niedorzecznej chełpliwości, której człowiek o trzeźwym umyśle wstydziłby się; a takie odurzenie się jest obrzydliwe w oczach Bożych i niegodne nawet najsłabszych z Jego dziatek; albowiem każdy człowiek powinien rozumieć, że jeszcze wiele i to bardzo wiele brak mu doskonałości. Przeto chełpliwość jest tylko dowodem odurzenia się światowym duchem. Dla lepszego uwydatnienia swej nauki pod tym względem, nasz Pan zwrócił uwagę na piękną, nie udawaną prostotę dzieci jako przykład jakimi mają być ci co chcą wejść do królestwa Bożego. Jednak być dzieckiem w niewinności i w prostocie jest jedną rzeczą, a być dzieckiem w wyrozumieniu i rozwoju charakteru drugą; i my mamy być dziećmi w tym pierwszym znaczeniu a nie w tym drugim. W takim też względzie dzieci Boże nazywane są w Piśmie świętym “małymi" (Łuk. 17:2), a Apostoł Jan nazywa ich “dziateczkami". Oni mogą być podeszłymi w latach i siwowłosymi, lecz ich serca są młode i zachowały miłą prostotę dziecięcą. Z drugiej zaś strony, oni mogą być dojrzałymi w charakterze i wyuczonymi w mądrości Bożej, jak był Apostoł Paweł gdy powiedział: “Pókim był dziecięciem, mówiłem jako dziecię, rozumiałem jako dziecię, rozmyślałem jako dziecię, lecz gdym się stał mężem zaniechałem rzeczy dziecinnych". Ten sam Apostoł powiedział również: — “Bracia, nie bądźcie dziećmi wyrozumieniem, ale bądźcie dziećmi złością, a wyrozumieniem dorosłymi bądźcie". “Czujcie, stójcie w wierze, mężnie sobie poczynajcie, zmacniajcie się" — 1 Kor. 13:11; 1 1 Kor. 16:13. Prostota dziecięca zrozumiewa swoje potrzeby, przyznaje się do nich i prosi o miłosierdzie, a nie próbuje zwodzić sama siebie jakąś filozofią. Pod tym względem musimy pozostać “dziećmi", musimy nadal przyznawać się do własnej niedoskonałości, musimy przyznawać, że potrzebujemy miłosierdzia i nadal musimy ufać w drogocenną krew przelaną dla oczyszczenia nas od wszelkiego grzechu, o ile chcemy aby Ojciec Niebieski wysłuchał nas, był nam łaskawym i jeżeli nadal chcemy trwać w stanie “usprawiedliwienia" przed obliczem Jego. Zachęcamy również wszystkich, aby pamiętali na ważność modlitwy prywatnej, osobistej w “komorze", modlitwy rodzinnej czyli domowej, a także modlitwy wspólnej z domownikami wiary. Każda z tych jest ważną dla każdego biegnącego w tym niebieskim zawodzie i każda ma podstawę biblijną. Modlitwy te nie potrzebują być długie; zaprawdę, mało z modlitw wspomnianych w Biblii było takimi; lecz one muszą być szczere i z serca, a nie tylko modlitwami warg. Serdeczne modlitwy idą zawsze w parze z wysiłkami aby żyć zgodnie z tymi modlitwami; gdy zaś modlitwy warg są zazwyczaj w przeciwieństwie do żywego listu. Modlitwa bez odpowiednich starań aby żyć zgodnie z tą modlitwą, jest tym samym co wiara bez uczynków; jest martwą rzeczą, gorszą od nieużytecznej. Modlitwa jest potrzebna, nie aby zmienić Boskie plany, ale aby doprowadzić nasze serce do takiego stanu, abyśmy umieli odpowiednio przyjąć i ocenić błogosławieństwa, jakie Bóg obiecał i z przyjemnością daje Swoim dzieciom. To też nasze prośby powinny być tylko takie, co do których Bóg dał nam upoważnienie prosić i ich się spodziewać. Prośby nasze nigdy nie powinny być samolubne. Św. Jakub zaznaczył, że niektórzy proszą a nie otrzymują, bo źle proszą (niezgodnie z Boskimi zarządzeniami) aby to na samolubne rozkosze używali — Jak. 4:3. W. T. R-1972-1896 Na Straży 1/74 str. 7-8 Na Straży 1974/1/03, str. 7 Poprzedni artykuł Wstecz „A celnik stojąc z daleka, nie chciał podnieść i oczu swych w niebo, ale się bił w piersi swoje mówiąc: Boże, bądź miłościw mnie grzesznemu” – Łuk. 18:13. Chociaż faryzeusz, o którym mowa jest w naszej lekcji, przedstawia krańcową zarozumiałość, samolubstwo i obłudę, to jednak należy pamiętać, że wiele jest skłonności w tym kierunku, a ktokolwiek ulega tym skłonnościom, rozwija w sobie usposobienie, które z czasem może przynieść takie same owoce, o ile nie zmieni swego postępowania. Duch cichości i pokory, który jest duchem wszystkich prawdziwych dziatek Bożych, jest wyraźnym przeciwieństwem do ducha wyniosłości, pychy i samousprawiedliwienia. Tylko duch pokory może być wysłuchany przez Boga i otrzymać odpowiedź pokoju, jak to zostało zilustrowane w wypadku celnika, w tak wyraźnym przeciwieństwie do faryzeusza. To przywodzi nam na pamięć liczne słowa mądrości i przestrogi, aby mieć się na baczności przed zakradaniem się ducha pychy i próżnej chwały: „Przetoż trzeźwymi bądźcie i czułymi ku modlitwom”, „Trzeźwymi bądźcie, czujcie” przed zasadzkami waszego przeciwnika diabła; „Albowiem powiadam... każdemu, co jest między wami, aby więcej o sobie nie rozumiał niżeli potrzeba rozumieć; ale żeby o sobie rozumiał skromnie”; „żeśmy w prostocie i w szczerości... na świecie obcowali” – 1 Piotra 4:8; Rzym. 12:3; 2 Kor. 1:12. Tylko odurzenie się duchem tego świata pobudza do niedorzecznej chełpliwości, której człowiek o trzeźwym umyśle wstydziłby się; a takie odurzenie się jest obrzydliwe w oczach Bożych i niegodne nawet najsłabszych z Jego dziatek; albowiem każdy człowiek powinien rozumieć, że jeszcze wiele i to bardzo wiele brak mu doskonałości. Przeto chełpliwość jest tylko dowodem odurzenia się światowym duchem. Dla lepszego uwydatnienia swej nauki pod tym względem nasz Pan zwrócił uwagę na piękną, nieudawaną prostotę dzieci jako przykład tego, jacy mają być ci, co chcą wejść do Królestwa Bożego. Jednakowoż być dzieckiem w niewinności i w prostocie jest jedną rzeczą, a być dzieckiem w wyrozumieniu i rozwoju charakteru drugą; i my mamy być dziećmi w tym pierwszym znaczeniu, a nie w tym drugim. W takim też względzie dzieci Boże nazywane są w Piśmie Świętym „małymi” (Łuk. 17:2), a apostoł Jan nazywa ich „dziateczkami”. Oni mogą być podeszłymi w latach i siwowłosymi, lecz ich serca są młode i zachowały miłą prostotę dziecięcą. Z drugiej zaś strony, oni mogą być dojrzałymi w charakterze i wyuczonymi w mądrości Bożej, jak był apostoł Paweł gdy powiedział: „Pókim był dziecięciem, mówiłem jako dziecię, rozumiałem jako dziecię, rozmyślałem jako dziecię, lecz gdym się stał mężem zaniechałem rzeczy dziecinnych”. Ten sam apostoł powiedział również: – „Bracia, nie bądźcie dziećmi wyrozumieniem, ale bądźcie dziećmi złością, a wyrozumieniem dorosłymi bądźcie”. „Czujcie, stójcie w wierze, mężnie sobie poczynajcie, zmacniajcie się” – 1 Kor. 13:11, 14-20, 16:13. Prostota dziecięca zrozumiewa swoje potrzeby, przyznaje się do nich i prosi o miłosierdzie, a nie próbuje zwodzić sama siebie jakąś filozofią. Pod tym względem musimy pozostać „dziećmi”, musimy nadal przyznawać się do własnej niedoskonałości, musimy przyznawać, że potrzebujemy miłosierdzia i nadal musimy ufać w drogocenną krew przelaną dla oczyszczenia nas od wszelkiego grzechu, o ile chcemy, aby Ojciec Niebieski wysłuchał nas, był nam łaskawym i jeżeli nadal chcemy trwać w stanie „usprawiedliwienia” przed obliczem Jego. Zachęcamy również wszystkich, aby pamiętali na ważność modlitwy prywatnej, osobistej, „w komorze”, modlitwy rodzinnej, czyli domowej, a także modlitwy wspólnej z domownikami wiary. Każda z tych jest ważną dla każdego biegnącego w tym niebieskim zawodzie i każda ma biblijną sankcję. Modlitwy te nie potrzebują być długie; zaprawdę, mało z modlitw wspomnianych w Biblii było takimi; lecz one muszą być szczere i z serca, a nie tylko modlitwami warg. Serdeczne modlitwy idą zawsze w parze z wysiłkami, aby żyć zgodnie z nimi; gdy zaś modlitwy warg są zazwyczaj w przeciwieństwie do żywego listu. Modlitwa bez odpowiednich starań, aby żyć zgodnie z tą modlitwą, jest tym samym, co wiara bez uczynków; jest martwą rzeczą, gorszą od nieużytecznej. Modlitwa jest potrzebna, nie aby zmienić Boskie plany, ale aby doprowadzić nasze serce do takiego stanu, abyśmy umieli odpowiednio przyjąć i ocenić błogosławieństwa, jakie Bóg obiecał i z przyjemnością daje swoim dzieciom. Toteż nasze prośby powinny być tylko takie, co do których Bóg dał nam upoważnienie prosić o nie i się ich spodziewać. Prośby nasze nigdy nie powinny być samolubne. Św. Jakub zaznaczył, że niektórzy proszą a nie otrzymują, bo źle proszą (niezgodnie z Boskimi zarządzeniami), aby to na samolubne rozkosze używali (Jak. 4:3). W. T. 1896-98 Następny artykuł Wstecz Do góry Ks. Aleksander Radecki Jak się spowiadać? Vademecum penitenta ISBN: 978-83-60703-79-3 wyd.: Wydawnictwo SALWATOR 2008 Co się mówi w konfesjonale? (formuła dla penitenta) Wydawać by się mogło, że to bardzo proste. Jeśli jednak ktoś spowiadał się dawno temu, a „formułkę” z czasów I Komunii św. zapomniał — może mieć problem. Oto propozycja dla penitenta, którą proszę potraktować jako podpowiedź, zawierająca wszystkie istotne elementy składające się na dialog podczas spowiedzi św.: - Najpierw należy się upewnić, czy w konfesjonale jest obecny kapłan i czy aktualnie kogoś nie spowiada (po drugiej stronie konfesjonału). Przed polskimi konfesjonałami bywają też (na szczęście dla nas wszystkich!) kolejki, które trzeba uszanować. - Będąc przy konfesjonale, penitent może usłyszeć krótką modlitwę spowiednika i zachętę do szczerej skruchy. Penitent kreśli na sobie znak krzyża św. i cicho (szeptem) mówi: W imię Ojca + i Syna + i Ducha Świętego. Amen. Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus... Ostatnia moja spowiedź była... (tu należy podać datę lub przybliżony czas, jaki minął od poprzedniej spowiedzi św.). - Teraz powinna nastąpić krótka autoprezentacja penitenta, na przykład: Mam pięćdziesiąt lat. Od dwudziestu pięciu lat jestem żonaty, mamy trójkę dorastających dzieci, najmłodsze jest niepełnosprawne. Mam wyższe wykształcenie ekonomiczne, ale od trzech lat jestem rencistą i nie pracuję zawodowo. Mieszkamy z teściami. - Kolejnym krokiem jest rozliczenie się z pracy nad sobą i wyznanie grzechów: Na ostatniej spowiedzi postanowiłem pracować nad swoją wadą główną, którą jest... (należy wymienić grzech czy problem stanowiący przedmiot pracy nad sobą i uczciwie ocenić postępy w tej dziedzinie). Z pokorą i żalem wyznaję moje grzechy... - Na zakończenie należy powiedzieć: Więcej grzechów nie pamiętam, za wszystkie serdecznie żałuję i postanawiam poprawę. Proszę o rozgrzeszenie i pokutę. W tym momencie kapłan podejmuje dialog z penitentem, poucza go, a w końcu nakłada pokutę i wzywa do aktu żalu za grzechy. Penitent może w tym momencie wypowiedzieć słowa: Boże, bądź miłościw mnie grzesznemu! Gdy spowiednik wypowiada formułę rozgrzeszenia, penitent słucha jej w skupieniu, nie wypowiadając żadnych słów, a na końcu (gdy kapłan kreśli nad nim znak krzyża) dopowiada: Amen. Gdy kapłan mówi: Wychwalajmy Pana, bo jest dobry, odpowiada się: Bo Jego miłosierdzie trwa na wieki. Kapłan dodaje: Pan odpuścił tobie grzechy, idź w pokoju. Odpowiada się: Amen. Można też dodać (odchodząc od konfesjonału) podziękowanie: Bóg zapłać. Pocałowanie stuły, która zwykle jest widoczna na zewnątrz konfesjonału, nie jest konieczne, ale stanowi wyraz wiary, pokory i skruchy penitenta oraz jego wdzięczność dla Boga, który kolejny raz okazał mu swoje nieskończone Miłosierdzie. opr. aw/aw Po wykonaniu trzech pierwszych warunków dobrej spowiedzi, przychodzi czas na przystąpienie do sakramentu pokuty. Jest to bardzo ważny moment w życiu każdego Katolika, a dla dzieci przystępujących do spowiedzi pierwszy raz może być stresujący. Jednak należy pamiętać, iż spowiedź jest sakramentem pojednania z Panem Bogiem, a wypowiedzenie i żałowanie za grzechy drogą do spowiedzi świętej dla dzieci nieznacznie różni się od formuły spowiedzi dla osób dorosłych. Poniższa formuła spowiedzi dla dzieci, będzie mogła towarzyszyć im, aż do momentu, w którym samodzielnie będą potrafiły swobodnie rozmawiać z księdzem przy święta polega na wyznaniu księdzu grzechów, i proszeniu o przebaczenie, następnie przyjęcia pokuty i finalnie pojednania z Bogiem. Grzesznik chce pozbyć się grzechu, wyznaje go, żałuje że go popełnił i postanawia z nim walczyć. Przyjmuje pokutę i otrzymuje rozgrzeszenie. W Kościele katolickim spowiedź świętą zalicza się do sakramentów mówić podczas Pierwszej Spowiedzi ŚwiętejPrzed podejściem do konfesjonału należy odmówić spowiedź powszechną. Następnie, po podejściu do konfesjonału:Niech będzie pochwalony Jezus odpowiada: Na wieki wieków. znak krzyża: W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. …. lat, albo Jestem uczniem/uczennicą klasy … . Do spowiedzi świętej przystępuję po raz pierwszy. Obraziłem/ obraziłam Pana Boga następującymi grzechami: …Po wyznaniu grzechów należy wyrazić swój żal:Więcej grzechów nie pamiętam, za wszystkie grzechy bardzo żałuję, postanawiam poprawę, proszę o naukę, pokutę i mówi słowa pouczenia, zadaje pokutę. Zapamiętaj ją, by następnie wypełnić. Ma ona szczególną moc wynagradzającą Bogu. Jeżeli nie dosłyszysz zadanej pokuty lub jej nie zrozumiał, nie wstydź się poprosić księdza o jej wezwanie kapłana wypowiedz słowa skruchy i przeproszenia Boga:„Boże, bądź miłościw mnie grzesznemu” (3x)Kapłan udziela rozgrzeszenia, na słowa: „… i ja odpuszczam tobie grzechy: W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego”uczyń znak krzyża i odpowiedz głośno: uwielbić Boga za dar przebaczenia, kapłan zwróci się do ciebie w słowach:Wysławiajmy Boga, bo jest Jego miłosierdzie trwa na Pan odpuścił tobie grzechy. Idź w martw się, gdy zapomnisz formuły spowiedzi świętej. Podczas spowiedzi najważniejsze jest wyjawienie swoich grzechów oraz szczere postanowienie poprawy. Kapłan pomoże Ci przejść przez ten etap, jeżeli będziesz miał spowiedź święta jest objęta tak zwaną. tajemnicą spowiedzi. Jest to obowiązek kapłana, którego niedotrzymanie obwarowane jest licznymi karami prawa kanonicznego. Tajemnica spowiedzi jest również respektowana jako w wielu krajach – również w Polsce -przez jeszcze warto zrobić przed Pierwszą Spowiedzią Świętą?Oprócz samej formuły bardzo ważne jest również przygotowanie do pierwszej Spowiedzi Świętej. Odpowiednie zrozumienie – czym jest spowiedź święta – oraz poznanie jej sensu pomoże dziecku w odpowiednim przygotowaniu Jak przygotować dziecko do pierwszej Spowiedzi ŚwiętejPrzed samą spowiedzią obowiązkowo musimy dokonać Rachunku Sumienia. Warto wyrobić sobie nawyk regularnych spowiedzi. Dobrą okazją ku temu jest praktykowanie Pierwszych Piątków Miesiąca. Niezbędne będzie również zapoznanie się Warunkami dobrej Twoje dziecko stresuje się przed sakramentem spowiedzi, warto zapoznać się z artykułem: Dziecko stresuje się przed pierwszą komunią – jak mu pomóc?Włącz się do dyskusjiJak oceniasz ten artykuł? [Oddanych ocen: 3 Średnia ocena: 5] Bardzo porządni ludzie (2) „Ach, gdybym tak mógł to wszystko naprawić!“ – powiedział więzień z żalem. Król zwrócił się do służby więziennej i rzekł: „Oto jedyny przestępca wśród tych Ťporządnychť ludzi. Zabierzcie go stąd, aby nie zepsuł pozostałych“. Więzień ten został natychmiast zwolniony i mógł rozpocząć nowe życie, inne niż dotychczas. O pozostałych „Stary Fryderyk“ powiedział: „Ci nicponie mogą tu siedzieć dalej; nie mają bowiem żadnego wstydu ani poczucia winy, a do tego jeszcze kłamią, uważając się za niewinnych“. Wielu ludzi zabiega o to, by w oczach innych uchodzić za dobrych i sprawiedliwych. I rzeczywiście, często im się to udaje. Przed Bogiem nie ma jednak ani jednego człowieka, który byłby bez winy, choć nie musi się z tego powodu iść do więzienia. Z kolei przekonanie o swojej własnej sprawiedliwości jest już wystarczającym powodem, by nie wejść do nieba. Ci, którzy tak uważają, są tak samo na drodze do piekła, jak pozostali grzesznicy. Można by powiedzieć, że szeroka droga prowadząca na zatracenie ma również chodnik. Nie ma na nim wprawdzie tyle brudu, co na drodze, jednak należy on do niej i prowadzi do tego samego miejsca. Jakże wielu pewnych siebie ludzi kroczy takim chodnikiem! Uważają, że nie są wielkimi grzesznikami. Nie obracają się w złym albo bezbożnym towarzystwie. Nie przyniesie im to jednak zbawienia. Jeśli chcą być uratowani, muszą przyznać, że są grzesznikami! Pan Jezus mówi: „Nie przyszedłem bowiem wzywać sprawiedliwych, lecz grzeszników“ (Mat. 9,13) oraz „Nie potrzebują zdrowi lekarza, lecz ci, którzy się źle mają. Nie przyszedłem wzywać do upamiętania sprawiedliwych, lecz grzesznych“ (Łuk. 5,31-32). Drogi Czytelniku, może jesteś „porządny“ i „uczciwy“, jednak musisz przyznać, że nie masz pokoju z Bogiem! Nie próbuj się tłumaczyć i zasłaniać własną sprawiedliwością. Wyznaj „Wielkiemu Królowi“, Panu Jezusowi Chrystusowi, swoje winy i grzechy. Nie ukrywaj dłużej tego, co ci ciąży. Uczyń ten decydujący krok, a rozpoczniesz nowe życie. Bóg Ci w tym dopomoże!

boże bądź miłościw mnie grzesznemu